Wesołe lato w Mościsku
Dzięki funduszom pozyskanym przez Stowarzyszenie Rozwoju i Promocji Wsi "Przystań Mościsko" z Fundacji Wspomagania Wsi, a także szczerym chęciom i autentycznemu zaangażowaniu jego członków i sympatyków wieś tętni gwarem i śmiechem dzieciarni, która z różnych względów spędza czas letniego wypoczynku w domu.
Na letnie półkolonie dzieciaki w Mościsku czekały od rozpoczęcia wakacji. Wreszcie nadeszły. Organizatorzy planowali udział 35-osób, a udział wzięło 74 dzieci w wieku 3-17 lat. Zachęcone ubiegłorocznymi atrakcjami, także tego lata postanowiły wspólnie się bawić i spędzić ze sobą czas. Program tegorocznych półkolonii był także bardzo bogaty. Każde dziecko biorące udział w zajęciach otrzymywało posiłek w postaci bułeczki i soku. Różnorodność zajęć, fachowa i troskliwa opieka sprawiły, że uczestnicy nie mieli czasu na nudę. Wykorzystywali każdą chwilę na dobrą zabawę, pływali na świdnickim basenie, rywalizowali między sobą w konkurencjach sportowych, oddawali się uciechom w Kajtusiu, odważnie próbowali swoich sił na kręgielni, pokonywali własne lęki i słabości w parku linowym w Jedlinie Zdroju. Odwiedzili zwierzaki w dzierżoniowskim Schronisku dla zwierząt AZYL i naocznie mogli się przekonać jakie są skutki nieodpowiedzialności dorosłych.
Do czasu ukazania się niniejszej informacji odbyło się 10 dni zajęć, ale to jeszcze nie koniec, gdyż półkolonie trwają nadal. Ogromnym atutem organizowanego w Mościsku wypoczynku jest jego elastyczność. Opiekunowie dostosowują rodzaje i formy zajęć do pogody i możliwości psycho-fizycznych dzieciaków. Uczestników czekają jeszcze m.in.: nocne pływanie i wyjazd na basen do Strzegomia, rycerskie zmagania na "Zaciszu pod Klonem" jak również pikieta "Pieskie życie ale nie w Mościsku", w czasie której dzieci przejdą ulicami Mościska z transparentami przekonującymi do dbania i odpowiedzialności za brane pod opiekę zwierzęta .
Zamieszczone poniżej zdjęcia to tylko niewielki fragment tego, jak sercem i odrobiną dobrej woli wywołać uśmiech na dziecięcych buziach i zyskać to, co mają najcenniejszego ich oddanie i sympatię i szczerą wdzięczność za czas, którego my dorośli zwykle mamy dla nich tak niewiele.
